Cerkiew św. Onufrego w Posadzie Rybotyckiej

Cerkiew św. Onufrego w Posadzie Rybotyckiej – murowana cerkiew obronna, znajdująca się w Posadzie Rybotyckiej, w gminie Fredropol, w powiecie przemyskim, najstarsza zachowana cerkiew na ziemiach polskich.

Cerkiew znajduje się na zachodnim skraju wsi, na pagórku. Do 1692 była to cerkiew prawosławna, później greckokatolicka. Cerkiew składa się z trzech połączonych wież, z czterospadowymi dachami. W grubych, kamiennych murach umieszczono otwory strzelnicze. Najstarszą częścią z przełomu XIV i XV wieku jest prezbiterium z gotyckimi szczytami. Kwadratowa nawa, sklepiona kolebkowo z obronną wieżą pochodzi z XV w.

Cerkiew należała do klasztoru bazylianów do XVIII wieku, później była cerkwią parafialną. Do parafii należała również filialna cerkiew św. Jana Ewangelisty w Borysławce.

Według tradycji w podziemiach cerkwi pochowano ostatniego prawosławnego władykę przemyskiego, Michała Kopystyńskiego, który zmarł w 1642 w Kopyśnie. Po wysiedleniu mieszkańców w 1945 cerkiew została zdewastowana i pozbawiona wyposażenia.

Była remontowana w latach 60. i 80. XX w. Podczas remontu w 1966 odkryto pod wieloma warstwami farby szesnastowieczną polichromię w typie bizantyjskim. Cerkiew stanowiła Filię Muzeum Narodowego Ziemi Przemyskiej, otwartą w sezonie letnim. 14 października 2010 została przekazana gminie Fredropol.